And so this is Christmas

De tijd vliegt. Echt! Inmiddels is Max weer de oude (letterlijk en figuurlijk, want oud is-ie nu echt wel), is Joost 14 geworden en vieren we kerst vandaag. Al wachtend op de kalkoen met brie uit de oven, kan ik snel dit stukje tikken! Joost jeeft zijn kerst gala gehad van school en wat zag hij er "handsome" uit! Amber bereidt zich al een beetje voor op haar vertrek naar Leipzig, waar ze een half jaar gaat studeren! Een belangrijke stap in haar (maar ook mijn!) leven. Spannend. Nu maar eerst genieten van de vakantie, waar we allevier erg aan toe zijn! Fijne dagen gewenst aan een ieder die dit leest en voor 2013 veel liefde, gezondheid en plezier!

May all your wishes come true!!!

MAX

Max is ziek geweest. Doodziek. Nu: 2 injecties, 3 dierenarts bezoekjes, 5 koortsremmers, 4 pijnstillers, 2 rontgenfoto's, 2 soorten antibiotica kuren, 5 spannende dagen en nachten en 370 euro verder gaat het weer goed met hem. Een hond is maar een dier. Dat zeggen veel mensen. Het is ook zo, maar als zo'n dier al bijna 12 jaar deel uitmaakt van je gezin, dan voelt dat echt wel anders. Het is een gezinslid. Hij kent je ritme, je reactie op dingen en mensen. Hij heeft ons door moeilijke periodes heen gesleept. Hij oordeelt niet. Max hoort bij ons. En toen kreeg hij longontsteking. Hij lag alleen maar. Zakte door zijn poten. Wilde niet eten of drinken. Alleen maar liggen. Gelukkig gaat het een stuk beter met 'm! De kuur slaat aan. Vandaag heel eventjes naar het bos geweest, maar hij is behoorlijk verzwakt want hij was erg moe daarna. Onze ouwe lobbes. Ik hoop dat-ie nog een aantal jaartjes bij ons is.

Helaas: vakantie is nu echt voorbij

Ik heb een lange tijd niet geblogd. Natuurlijk had ik wel tijd. Meer dan genoeg. Maar op de 1 of andere manier kwam het er niet van. We zijn drie weken naar de Auvergne geweest en het was heerlijk. Ontspannen. Ik heb boeken gelezen, gezwommen, gelachen en genoten. O ja. En gegeten. Heel lekker gegeten. En niet eens zo vaak "buiten de deur". Amber maakte vaak een lekkere pasta. Of Chris gooide een goed stukje vlees (of vis: sardientjes!) op de BBQ. Stokbrood erbij met zelf gemaakte knoflookboter, gegrilde courgette en een glas rosé. Op ons eigen terras. Met uitzicht op de vulkanen. Voila. Hieronder een aantal impressies. Want beelden zeggen meer dan woorden!

Amelie>Amber

Zomaar een digitale collage gemaakt met foto's uit de "oude"doos. Amelie (Audrey Toutou) versus Amber. Best wel veel overeenkomsten! (erop klikken om groter te zien)

HELP

Heel wat meegemaakt vorige week. Amber was in "contact gekomen" met eikprocessierupsen! Jakkes. Haar gezicht was gezwollen en zat onder een nare uitslag. Ze voelde zich niet lekker en had ontzettende jeuk en een branderig gevoel. Toch maar naar de huisarts en die constateerde dus "processierups reactie". De haartjes van dit beestje kunnen bij sommige mensen een heftige reactie geven. De haartjes "kleven" aan je huid/kleding en zijn maar liefst 5 jaar (!) "giftig". Wasmachines vol heb ik gewassen (beddegoed, kleding, kussenslopen van de bank, enz) want je weet niet waar de boosdoeners zitten. Een tikkeltje paranoïde werden we. Ik had ook een zeer lichte reactie op mijn arm en overal kregen we jeuk. Als Max onze hond nou eens een paar van die haartjes in zijn vacht meedraagt en wij knuffelen Max? Als het nou in ons woonkleed zit? Als ze nou eens ronddwarrelen in de slaapkamer? Inmiddels is de jeuk en het branderige gevoel verdwenen. De angst voor nieuwe haren niet. Bij het uitlaten van Max kijk ik angstvallig naar iedere eik (nou ja, iedere boom eigenlijk). Het woonkleed is flink stof gezogen en buiten uitgeklopt en ligt nu op zolder (hopelijk zonder haartjes)... En nu maar hopen dat er niet teveel eiken bij ons vakantiehuisje in Frankrijk staan. Of dat we bij thuiskomst een vlooien"plaag" hebben (want ook dat hebben we in een ver verleden eenmaal gehad). Tegenwoordig moeten we echt oppassen met het wandelen. Teken, muggen, bijen en wespen (ben ik zeer allergisch voor) en eikprocessierupsen. "Al die insecten,bah! We gaan wel op Nova Zembla wonen", zei Chris laatst. Waarop Joost nuchter antwoordde: "ach ja, dan hoef je alleen maar een ijsbeer dood te schieten als je die tegenkomt..."

There was some sunshine

Last time I wrote about our vacation week in Germany. How good it was to spend some time with my dear family. How warm the weather was that week. We've had some wonderful HOT days here in Holland, but where the hack did they go? I mean, yesterday it was the same temperature as it was on Christmasday last year! It cannot get worse. I seriously am FED up with this rainy, cold weather. I feel so much better if it is warm. Look at these pictures, taken while we had a lovely walk with our grandpa dog (11) 1,5 weeks ago. We had so much fun, especially when Joost tried Chinese knitting, in Dutch it is called Chinees breien...if you do not know it: ask someone who does know it to show you, hahahaha. The picture says enough, Amber was laughing her head off! So I am glad that we booked a summer holiday to France. Not Denmark or Germany or Sweden this time. But down south. Where we have more chance to get some proper sunshine and warm temperatures. I cannot wait! These are photo's of the near surroundings and last but not least the Gite where we will be staying for 3 LOVELY weeks!

Sunshine please

Na 9 maanden hadden we eindelijk weer eens tijd (en zin en geld) om met ons gezin op vakantie te gaan. 1 week naar Sauerland, naar Bad Arolsen om precies te zijn, heeft ons erg goed gedaan. Heerlijk warm weer, lekker eten, leuke spelletjes doen, gelezen (Vrouw in de kooi) en gelachen. Er is 1 nadeel: IK WIL TERUG! Hopelijk wordt het weer hier in Nederland wat beter, zonniger; zodat we ook hier buiten kunnen zitten, bbq aan en lekker lang aan tafel...

new life and life goes on

Allereerst heel blij en goed nieuws: mijn zusje is opnieuw moeder geworden van Thije, een gezonde zoon! 15 maart kwam dit kleine mannetje ter wereld. Zo ben ik nu dus tante van Merel en Thije. Wat bijzonder is een geboorte van een kindje toch! Nieuw leven, de blijdschap en dankbaarheid dat alles goed is.
Vandaag is het precies 5 jaar geleden dat ik mijn kind achter moest laten bij de eetkliniek in Smilde. Slechts 12 jaar was mijn kind. Nadat we haar spulletjes op haar kamer hadden gezet moest ik afscheid nemen. Daar zat ze met sonde slang in haar neus, in een rolstoel. Haar magere handje zwaaide nog een keer en mijn moederhart brak. Maar het moest. Kwestie van leven of dood. En mijn kind bleek een vechter. Een enorme doorzetter. Ze herstelde met veel ups and downs. Nu, 5 jaar later, is ze in balans. Ze vertrouwt haar lichaam. Ze vertrouwt ons. Ze vertrouwt het leven. Ze is bezig haar Propedeuse te halen om zo naar de uni te kunnen! Lang leve het leven!

Japanse luchbox

Af en toe maak ik nog het broodtrommeltje voor Chris of de kinderen klaar. Maar laat ik eerlijk zijn: vaak is het een kwestie van bruine boterhammen besmeren met wat voorhanden is, op elkaar "gooien"(soms nog niet eens doorsnijden, ahum) en hopla: deksel erop. Zo nu en dan komt daar eens een krentebol bij of een verpakt koekje, wat wortels in een boterhamzakje maar daar houdt het echt mee op!
Moeders in Japan doen het iets anders...soms staan ze een uur 's avonds in de keuken om een lunchbox klaar te maken voor hun kind. Het zijn complete kunstwerken. Ook op youtube te vinden onder Bento box. Voor inspiratie. Is weer eens wat anders dan een boterhammetje kaas!

trouw vriendje

Onderstaand filmpje is hartverwarmend. Altijd al geweten dat honden soms trouwer en liever zijn dan mensen. Soms he?! Deze hond is een ware vriend voor zijn gewonde maatje!

mooi filmje, mooi liedje

Niet alle liedjes van de jongens van OK GO vind ik mooi. Maar al hun videoclips zijn geniaal! Met name de laatste (needing/getting), waarbij er meer dan 1000 instrumenten gebruikt worden. Ruim 4 maanden voorbereiding, 4 opname dagen en een cursus stunt rijden resulteerden in een geniale music clip. Hieronder ook 1 van hun videos. Niet dat ik dit de mooiste vind, maar het liedje wel! Zoek ze maar eens op: OK GO.

Nieuw jaar, meer ART!

Tja een nieuw jaar voor ons. Ik doe niet aan goede voornemens. Ik hoop natuurlijk wel bepaalde dingen. Ik hoop dat het een rustiger en beter jaar voor mij wordt dan afgelopen jaar (op persoonlijk vlak). Ik hoop dat ook dit jaar net zo succesvol zal zijn (op zakelijk vlak)als 2011. Ik hoop dat ik veel meer tijd vrij kan maken voor artistieke dingen. Lekker tekenen, schilderen, scrappen, fotograferen, enz. Doet me denken aan die man die vliegensvlug een schilderij klaar had. Bob Rossheet hij. Die schilderde op televisie binnen een paar minuten hele kunstwerken, in de hoop dat jij dat na zijn cursus met hetzelfde gemak zou doen. Nu is er een overtreffende trap. Okee, ik vind het nogal kitscherig. Maar doe het de man maar eens na met je blote handen.


Met dat in het hoofd, wil ik dit filmpje laten zien van een "straat kunstenaar".