Ken je Murphy's Law? "Anything that can go wrong, will go wrong".
Zo'n dag kennen we allemaal. Ik had een paar weken geleden ook zo'n dag. Het begon direct "verkeerd", ondanks het feit dat het een zaterdag was. Slecht geslapen. Chris late dienst, dus er een beetje op tijd uit om boodschappen te doen (bleeeehh). Hond beneden overgegeven. (nog meer bleeeehh). O ja, eventjes vermelden dat 't kleine autootje (onze 2e auto) wel erg naar een brandlucht rook gistermiddag. Oververhit kan niet, het is vreselijk koud. Chris wil 't zelf uitproberen, dus met 't kleintje de wekelijkse boodschappen doen (niet handig). Druk in de winkel, te volle tas knapt net tussen winkelwagen en kofferbak kapot. Auto stinkt nu nog erger. Bij thuiskomst garage gebeld. Het vonnis: niet meer onnodig mee rijden, waarschijnlijk iets met de remmen in combinatie met de vrieskou. Nee, geen leenauto voorradig. Handig, want Chris heeft late dienst, maar Joost moet naar een zaalvoetbal toernooi en 's avonds heeft-ie een feestje. Kleine auto weggebracht. Chris naar het werk, Joost en ik fietsend naar het toernooi (koud, -8 buiten). Nadat ik hem heb afgeleverd, fiets ik gauw terug. Voel mijn bovenbenen niet meer. Gek, want daar zit toch genoeg vet bij mij.
Ouders gevraagd om Joost naar het feestje te brengen vanavond. Ook maar direct met Max lopen. Bij thuiskomst gaat de telefoon. Joost. Exact 3 minuten gespeeld en enkel verstuikt. Een kennis geregeld die zo lief was om met mij samen in haar auto (met fietsdrager) Joost op te gaan halen. Strompelende Joost opgezocht in een overvolle zaal (hoor ik achter me roepen: "Mevrouw, u loopt door het veld en we zijn bezig met een wedstrijd!" OEPS, daar let ik toch niet op?). Fiets achterop de auto en maar weer naar huis.
Ouders afgebeld want met zo'n enkel kan je niet op spoken speurtocht 's avonds. Verdrietig kind (heel verdrietig). Na een uur en veel ijs lijkt het mee te vallen. Enkel goed intapen, ouders bellen of ze alsnog willen rijden.
Pffffff... De dingen die ik wilde doen zijn blijven liggen (de was enzo) dus 's avonds maar aan de slag. En net als alles weer een beetje op orde komt, is het alweer tijd dat Chris van zijn late dienst thuis komt. Ziek.
p.s. ons autootje is weer gemaakt: bevroren handremkabel + rem-onderdelen verbrandt = KASSA
Welkom in "blogspot-wereld". Wat een verhaal... ik snap trouwens nooit dat mensen hun hond Murphy durven te noemen, dat is toch de goden verzoeken!
BeantwoordenVerwijderen