Vakantiegevoel

Wat een luxe: 3 weken op vakantie. En ook weer als "compleet" gezin want Amber is inmiddels weer terug uit Leipzig.
Drie weken in Frankrijk. Drie weken warm weer, een verkoelend zwembad, een fijn huis, en vooral: tijd voor elkaar. Tijd om te lezen. Dat geeft mij ook echt een vakantiegevoel. Ik heb een heel aantal boeken gelezen, de mooiste waren Walvismuziek door Wally Lamb en Uit de bergen kwam de echo door Khaled Hosseini.

Beelden zeggen vaak meer dan woorden, dus hier een aantal foto impressies van die drie heerlijke weken (die helaas heel snel voorbij waren):

Leipzig avontuur

Nog 16 dagen en dan komt mijn dochter alweer terug van haar Leipzig avontuur. Ruim 5 maanden weg van huis. Ze heeft er een fantastische tijd gehad. Veel gezien, ontdekt, beleefd. Haar uitstapje naar Praag (5 dagen) viel helaas letterlijk in het water door de overstromingen daar. Toen wilde ik dat we niet zover van elkaar af waren. Toen vond ik het eventjes niet zo leuk meer. Maar alle overige maanden gingen erg snel. Omdat ik ook wist en zag en voelde dat ze het zo naar haar zin had.

Zoals ik al eerder schreef, zijn wij er met z'n drieën op bezoek geweest. Het was heerlijk om weer even als gezin bij elkaar te zijn. Het was interessant om deze geweldige stad onder begeleiding van Amber te ontdekken. Het was goed om te zien hoeveel verantwoording Amber neemt en hoe goed ze alles regelt en doet op haar 18e. En nu is ze alweer bijna thuis. En dan gaan we lekker op vakantie, met ons vieren. Om het leven te vieren!

Natuurlijk moest de Nederlandse "vlag" wel even uit Amber's raam hangen op Koninginnedag!

Vaderdag 2013

Moet aan je denken
wil je even bellen
praten over jouw dag, mijn dag
je zoveel vragen stellen
over het wel of niet
en waarom...

Besluit een wandeling te maken
daar waar jouw voetstappen zijn
ik kijk stiekem het bospad af
wil zeker weten
of je toch niet teruggekomen bent...

Ik lees jouw boeken
verdiep me in verhalen
die jij ook gelezen hebt
elke letter zie ik
waar jouw ogen overheen zijn gegaan
bladzijdes die jij ook
omgeslagen hebt...

Zag de kleur van de dood
in het wit van je gezicht
wat achterblijft
en alleen dat
zijn de herinneringen aan jou...

(geschreven in maart 2012, geïnspireerd op een gedicht van R.Osborne)

foto gemaakt tijdens onze vakantie in 2011

Time flies

En alweer is er een hele maand voorbij! Zelfs nu Amber in Leipzig zit en het af en toe erg stil is in huis, VLIEGT de tijd! Over 3 weken stappen we in de trein naar Leipzig om daar 5 dagen door te brengen bij/met haar. LEUK! Ze heeft het erg naar haar zin, haar avonturen zijn te volgen (wel in het Duits!) op http://amberundmonieksindinleipzig.blogspot.nl



Joost doet het gelukkig ook goed op school. Eigenlijk hoeven we nooit eens te zeggen dat hij aan zijn huiswerk moet. Hij is ijverig, een perfectionist en werkt hard. Aan zijn lengte (maar ook zijn hele ontwikkeling) merk je hoe de tijd vliegt. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat hij in dat goal stond te keepen voor zijn elftal. Hij moest onverwachts invallen en moest als klein kereltje zo'n groot goal "bewaken"...



En nu is hij een kop groter dan ik, bijna net zo lang als zijn vader. Waar blijft de tijd?




Max is inmiddels twaalf geworden, we sjouwen de laatste weken wat af, hij en ik. We moeten allebei fit blijven en onze gewrichten en spieren soepel houden :).



Mijn volgende blog zal wel over onze dagen in Leipzig gaan. Ben benieuwd!

Loslaten

Maart 2007: ik moet mijn doodzieke, 12 jarige dochter achterlaten bij een eetkliniek voor (zeer) jonge mensen. Het breekt mijn hart. Ze zit in een rolstoel met een sonde in haar neus. Haar uit handen geven aan eigenlijk wildvreemden was het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen. Angst om haar te verliezen aan de anorexia. Angst om haar achter te laten, haar los te laten. Maart 2013: ik laat mijn gezonde (!), 18 jarige dochter achter in een gezellig appartementje in Leipzig. Ze is buiten adem, net als ik, want ze woont vier hoog, een klim van maar liefst 80 treden omhoog (of omlaag). Er staan leuke meubels en ze deelt het appartement met een studiegenoot (en inmiddels goede vriendin). Ik laat haar achter. Ze gaat 5 maanden studeren aan de Universiteit van Leipzig. Ik heb er alle vertrouwen in. Natuurlijk is dit opnieuw "loslaten", maar wat een verschil met het loslaten van toen! Ik voel mij: Dankbaar dat ze het gevecht ooit is aangegaan. Blij dat ze het heeft overwonnen. Gelukkig dat ze geniet van het leven en grote stappen durft te nemen. Trots dat ze op zichzelf (in het buitenland) woont. Loslaten is moeilijk. Maar deze keer voelde het goed.

Soms overweeg ik te stoppen met mijn blog. Ik doe best veel met/op Facebook en merk dat ik weinig tijd vrij maak om te schrijven. Terwijl er genoeg gaande is in mijn leven op dit moment. Spannende dingen (vrijdag naar Leipzig om Amber's nieuwe huisje te bekijken en haar spulletjes te brengen), uitdagende dingen (nieuwe groepen voor Hokeypokeykids en groepen die nu al zover zijn dat ik nieuw lesmateriaal aan het ontwikkelen ben!), vervelende dingen (de uitslag van het ziekenhuis over de oorzaak van mijn zere, dikke benen), moeilijke dingen (verwerken van mijn vader's overlijden en zijn turbulente leven), fijne dingen (lekkere recepten uitgeprobeerd met Chris, het einde van zijn 6 jarige studie is in zicht!), goede dingen (Joost haalt goede cijfers op school> Amber ook hoor, hij is serieus met zijn schoolwerk, heeft leuke vrienden)... Sinds een paar weken loop ik minimaal een half uur iedere dag. Voor mijn gezondheid, maar ook om mijn hoofd leeg te maken. Om dingen te overdenken. Zaken worden duidelijker, frisse lucht (soms wel heel erg koud) doet een mens erg goed. En Max is mijn trouwe metgezel hierin, die sjokt lekker mee. Niet altijd even snel als ik zou willen, maar ja, over 4 weken wordt-ie dan ook alweer 12 jaar! Ik heb laatst wel weer ge"knutseld". Dat voelde goed. Geen groot scrap-project, maar een paar kaartjes voor Amber als ze in Duitsland woont. Wie weet schrijf ik straks weer met meer regelmaat op deze website...who knows?

Nieuw jaar, nieuwe uitdagingen!

En we gaan weer van start. Nieuw jaar, nieuwe mogelijkheden, uitdagingen, ervaringen. Ik heb veel kunnen lezen in deze vakantie. Ook heb ik seizoen 3 van The Killing gekeken. 10 uren spanning! Ik ben met Chris naar de Scandinavische thriller the Hypnotist geweest. We hebben lekker gegeten in restaurants. We hebben kerst gevierd met familie. Ik ben weer een jaartje ouder geworden en heb leuke cadeautjes gekregen. Kortom, een heerlijke vakantie ondanks het feit dat Chris de griep kreeg en ik mij op dit moment niet helemaal fit voel... Nog 7 weken en dan brengen we Amber naar Leipzig. Onze dochter gaat zowaar studeren in het buitenland! Onwerkelijk eigenlijk. Ruim 5 maanden zal ze weg zijn. Wel heel leuk en leerzaam voor haar. En drie keer raden wat wij in de meivakantie gaan doen ;)!