En dan is er zo weer bijna een week voorbij. Gisteren ben ik naar Utrecht geweest, waar de Nationale IK Dag werd gehouden en waarvan ik in de organisatie zat. Het was een inspirerende dag en ik heb leuke mensen ontmoet. Ik kon even mijn gedachten op wat anders zetten. Want vandaag was natuurlijk weer spannend omdat Amber in het ziekenhuis moest wegen. Helaas helaas is ze weer wat afgevallen. Teleurstelling en enigszins woede voelde ik in me opkomen. Woede om de machteloosheid, om de ziekte die zoveel kapot maakt. Amber is ook moedeloos, dat merk ik. Daar hebben we het ook over in gesprekken. Ja, gelukkig praten we nog; ook over de anorexia. Over haar verstoorde ideeën over gewicht, eten en alles wat daarmee samenhangt.
De Nationale IK Dag draaide om IK en wij: samen. Het draaide om mensen die allemaal ervoor kiezen om te werken op een andere manier dan "normaal". Werken WAAR, WANNEER en VOOR WIE je wilt. Klinkt idealistisch maar het is echt waar we naar toe gaan met z'n allen. Flexibele werkplekken, werktijden en werkgevers/opdrachtgevers. Als ZP-er (nee dit is geen tikfout maar hoorde deze term gisteren: Zelfstandig Professional i.p.v. ZZP Zelfstandige Zonder Personeel. Alsof dat personeel iets vies is of een vreselijke ziekte of zo.)geloof ik hier absoluut in en hierin vind ik ook mijn vrijheid en voldoening als ik werk.
Ik sluit af met iets wat ik ook gisteren hoorde:
Don't wait for a miracle. Be one yourself!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten