zaterdag 25 april 2009

Nestje

Al een poosje zag ik een prachtige merel in en uit onze klimop fladderen. Af en toe een takje in zijn snavel. Donderdag vloog de merel per ongeluk bij ons de kamer binnen. Wilde er weer uit en vloog hard tegen het raam. Gevolg: vogelpoep op de vensterbank, tegen het raam en op de grond. Maar gelukkig was de merel alweer buiten en vloog direct naar het nestje. Vanochtend hoorde ik ze. Luid piepend toen mama (of papa?) aankwam vliegen met iets lekkers. Zo leuk. Echt lente gevoel heb ik nu. Een nestje met minstens drie kleine vogeltjes! In ons bescheiden achtertuintje! WOW. Ik hoop veel gefladder, gepiep en getjirp mee te mogen maken komende dagen. En daar wil ik best wel af en toe wat vogelpoep voor opruimen!




donderdag 23 april 2009

Verwennerij

Chris loopt al een maand stage voor zijn studie als docent Aardrijkskunde/Geschiedenis. Gisteren is hij met een bus vol enthousiaste (lees: drukke) pubers naar Amsterdam geweest waar ze het Verzetsmuseum bezocht hebben en de binnenstad van Amsterdam onveilig hebben gemaakt. Hij kwam laat thuis, moe maar voldaan. De buschauffeur zei nog zuchtend: "Knap hoor, dat jullie dit volhouden. Na 1 dagje met die kids ben ik al total-loss". Chris, die helemaal NIET van shoppen houdt, is speciaal voor Amber en mij naar één van mijn lievelingswinkels gegaan om daar een kado voor ons te kopen. We kregen ieder een grote pot scrub van Sabon! Zooooo lekker. Ik verheug me al op vanavond. Lekker een warme douche en scrubben maar. Het ruikt niet alleen lekker, je huid wordt er ook super zacht van. En nu genoeg reclame gemaakt. Maar ik raad het iedereen aan. Pure verwennerij!

dinsdag 21 april 2009

Stilte

Stilte

Ik kon niet zeggen wat ik voelde
Ik heb het ook niet uitgelegd
Maar toch wist jij wat ik bedoelde
De stilte had het al gezegd
Als ik je kuste of je griefde
In blijheid of in droefenis
De liefde is pas echte liefde
Als stilte taal geworden is…

maandag 20 april 2009

eindelijk!


Eindelijk heb ik "geïnvesteerd" in mijn bedrijf. Na lang wikken en wegen, reviews lezen, advies van IT-ers vragen heb ik vandaag dan toch echt een prachtige laptop besteld! Ik ben er nu al blij mee. Wij hebben n.l. onze PC in een open werkkast staan. Heel leuk hoor, voor een uurtje, maar niet als je 8 uren per dag erachter moet werken. Dan krijg je Harry Potter taferelen, alsmaar in die kast onder de trap... Bij deze kom ik dus uit de kast! Wat is er fijner dan deze lente/zomer interviews uit te tikken, webcontent te schrijven en handleidingen vertalen aan de buitentafel op mijn supersnelle laptop? Heerlijk, ik kan niet wachten!

dinsdag 14 april 2009

What you see is (not) what you get

Kennen we het verhaal van Paul Potts nog? De verkoper van mobiele telefoons, die in het Engelse programma Britain’s Got Talent de jury compleet wegvaagde. Hij bleek een soort tweede Pavarotti te zijn! Je zou bijna denken dat hij een zus heeft: Susan Boyle. De 47-jarige huisvrouw uit Blackburn maakte een wat stuntelige indruk voor de jury bij opkomst en zou graag a la Elaine Page op het podium staan. Het publiek keek minachtend en cynisch naar haar. En ook de jury verwachtte er helemaal niets van, maar oh boy… wat liet ze de jury met een mond vol tanden staan. Ze zingt I Dreamed a Dream uit de musical Les Miserables en hoe! Bekijk hier de beelden. Schitterend!

zondag 5 april 2009

Terugkijkend...

Omdat we twee jaar geleden zo'n verdrietige, heftige en moeilijke tijd moesten doormaken, denk ik er heel veel aan terug.
Net voor Pasen 2007 ging Chris op "anorexia-kamp" zoals hij het noemde.
Drie dagen moest Chris meedraaien in de kliniek, in het kader van de behandeling en therapie voor anorexia patiënten. Zo leren ouders hoe het moet en niet moet tijdens maaltijden. Ze leren de regels en kunnen die dan makkelijker toepassen als hun kind op weekeind verlof thuis komt.
Chris mocht wel op Ambers kamertje slapen, dus dat was wel fijn. Toch zag Amber er ook tegenop dat haar vader kwam. Ze vond het eng en was bang dat-ie teleurgesteld zou raken als ze het eten niet op zou durven eten. We hebben uitgelegd dat ook hij komt om te leren, dat ie niet zou komen om te controleren of zo. Een aantal weken daarna heb ik hetzelfde gedaan. Heel heftig en soms onbegrijpelijk hoe die meiden denken en voelen...
Hier nog een fragment uit een soort email dagboek uit die tijd:

Eind maart 2007
Amber zit eindelijk niet meer in de RUSTfase, maar gaat nu naar de motivatie fase. Ze was er blij mee. Wij zelf zijn wat voorzichtiger, bang voor een terugval, maar vooralsnog wordt haar moed en vechtlust beloond met de volgende dingen:
ze hoeft niet meer onder toezicht te douchen
ze hoeft niet meer in een rolstoel over het terrein
ze mag vanaf donderdag 's ochtends naar school (staat bij het terrein)
ze mag met wat andere meiden en de leiding mee naar de bieb en een plaatselijke winkel
ze moet (!) nu helpen met wat huishoudelijke taken zoals tafel dekken en/of afwassen
>

Wat ben ik blij met hoe het nu gaat, ze is er nog lang niet, maar zo diep in de Ano zit ze gelukkig niet meer!

dit wil ik ook!



Ongeveer een jaar geleden toen mijn zus zwanger was van Merel, hebben we een prachtige boom in het baby kamertje gemaakt samen. Zie bovenstaande foto! Ik had deze foto al ooit op mijn oude blog geplaatst, maar toen ik dit onderstaande filmpje zag, moest ik ook weer (met trots) aan de Merel-boom denken! Misschien toch ook eens onze slaapkamer (of dat van Joost of Amber) re-stylen binnenkort?


woensdag 1 april 2009

max is 8 jaar!




Ons 1 april grapje is vandaag alweer 8 jaar geworden. Acht jaar geleden hebben we Max opgehaald van een boerderij ergens in Overijssel. Wat een droppie was het toen. Grote onbenullige poten, lieve flaporen en prachtige ogen. En wat is het een lieve hond. Rustig, aanhankelijk, luistert goed (meestal dan) en begrijpt ons (denken we tenminste wel). Hij geeft Amber de gelegenheid om heel veel te wandelen (vindt ze helemaal niet erg), hij "troost" Joost als-ie verdrietig is (op Valentijnsdag had Joost een bot van papier gemaakt en daarop stond: "Voor Max omdat je me altijd troost als ik verdrietig ben"), hij drukt zijn natte neus tegen de hand van Chris die vervolgens zelf rustig wordt als hij Max aait en hij biedt mij gezelschap op stille dagen waarop ik in mijn eentje achter de PC zit te werken.

Happy Birthday Max!